Ergonomisch verantwoord rocken, nu voor geld!

Nu de finalisten van Humo's Rock Rally bekend gemaakt zijn, kunnen de échte amateur-muzikanten hun vingerkootjes alvast soepel maken voor een volgende talentenjacht. Een ondoordringbare eeltlaag waar zelfs de scherpste gitaarsnaren mee bedwongen worden, is echter niet nodig. Zelfs kennis van noten is redundant. Voor deze competitie maken de deelnemers geen gebruik van echte gitaren, de trotse bezitter zijn van een plastieken Guitar Hero-replica volstaat om de jury omver te blazen.

Ondertussen zijn we al toe aan deeltje drie van het populaire rocksurrogaat Guitar Hero, beschikbaar voor zowat alle consoles. In plaats van snaren, staan er enkele ergonomisch geplaatste knoppen op het kunststof geval . Druk ze op exact het juiste moment in en hou het verschroeiende ritme aan, en Jimi Hendrix himself zal verbleken bij het magistrale geluid dat je zo uit je televisieluidsprekertjes perst. Lukt dit ietsje minder, zie je er uit als een spastisch kereltje dat op de salontafel wat op een speelgoedgitaartje staat te rammen.

Voor de beau monde van de virtuele muziekvirtuozen staat er op veertien maart (morgen al!) een nationale wedstrijd op touw. Vergeet Eurosong, vergeet de zomerfestivals, vergeet de Samson en Gert kerstshow, hiér zie je het échte talent aan het werk. Allen daarheen dus. De winnaar krijgt een fikse geldprijs!... die enkel in de organiserende winkelketen uitgegeven kan worden.

Oh ja, klein detail nog: de wedstrijd is in de VSA. Maar laat deze kink in de kabel (als je nog geen draadloze Guitar Hero-gitaar hebt) vooral de pret niet bederven.

Laat Lost liggen

Toen Steven Spielberg in 1982 Atari toestemming gaf om een game te distileren uit kaskraker E.T., kon de bebaarde man niet vermoeden welk onheil hij op ons los zou laten. Het was de allereerste keer dat een film de weg vond naar de spelconsoles, maar ook bijna de laatste. E.T. the videogame wordt aanzien als het slechtste spel van de Atari 2600, misschien zelfs als het slechtste spel ooit. Spielberg wrong de jonge game-industrie bijna de nek om toen hij zijn zielenkind voor twintig miljoen dollar verkocht aan Atari. Vijf miljoen exemplaren rolden er uit de fabrieken, één miljoen vonden een eigenaar. Maar quasi alle exemplaren werden terug naar de winkels gebracht wegens onspeelbaar. De mythe vertelt dat Atari er niet beter op wist dan de miljoenen cartridges te begraven in de woestijn van New Mexico. Zand erover dus.

De game-industrie overleefde die duistere tijd, en is vijfentwintig jaar later voortvarender dan ooit. Jammer genoeg zijn de inspiratieloze filmgames nog steeds alomtegenwoordig. Nu wordt ook de schat aan topseries regelmatig geplunderd door gameontwikkelaars. Onlangs was het de beurt aan Lost, de serie die ijsberen, tropische stranden, bunkers en een beminnelijke Evangeline Lilly op een succesvol hoopje gooit.

Het game doet de serie niet veel eer aan en verzandt al snel in de middelmatigheid. Terwijl de serie de heruitvinder van de cliffhanger is, mag het spel zich tot heruitvinder van de onzichtbare muren kronen. De nietsvermoedende fan die Lost in huis haalt, verwacht een grondige inspectieronde van het hele eiland, maar wordt onverbiddelijk in de richting gestuwd die de ontwikkelaars voor ogen hadden. De gameplay hangt als los zand aan elkaar. Keer op keer flesjes water en kokosnoten zoeken om deze te ruilen voor reepjes informatie is saai! De pogingen om het spel even spannend te maken als de serie zijn verdienstelijk, maar stranden al snel. Het enige opwindende zijn de tussenfilmpjes met indrukwekkend stemmenwerk en perfecte dubbelgangers van de echte acteurs. Maar een game koop je om te spelen, niet om te kijken. Verdoe je tijd dus niet en kijk gewoon de dvd’s nog eens.

Ik wil de grootste zijn

Jarenlang was EA (Electronic Arts) heer en meester van de game-industrie. Middelmatige games maken voor de massa is hun motto, en in twintig jaar tijd groeiden ze uit tot de machtigste ontwikkelaar. Kleinere studio's met een goed idee worden opgekocht, waarna ze steevast de opdracht krijgen de succesformule ieder jaar een nieuwe game te laten baren. Ieder jaar laat de massa zich weer om de tuin te leiden door telkens opnieuw hetzelfde, lichtjes aangepaste voetbal- of racespel. Ook in het uitbraken van een constante stortvloed aan filmgames zijn de ontwikkelaars van EA gespecialiseerd. Doordat deze spellen tegelijk met de film moeten uitkomen, is de kwaliteit meestal (lees: bijna altijd) van bedenkelijk niveau. Maar de verkoopcijfers zijn belangrijker dan de inhoud, toch?

Plots verdween EA's dominante marktpositie echter in het niets toen twee andere gamegiganten de handen in elkaar sloegen. Blizzard, een onderdeel van het Franse media- en telecomconcern Vivendi, en Activision werken voortaan samen onder de naam Activision Blizzard. Samen zouden ze een geschatte omzet van 3,8 miljard binnenrijven.

Maar EA bleef niet bij de pakken zitten. In een poging opnieuw de grootste te worden, boden ze begin deze week twee miljard dollar voor uitgeverij Take Two, bekend van de GTA-reeks. Zo zouden ze een omzet halen van vier miljard dollar, waarmee ze zich weer tot heerser kunnen kronen.

Maar Take Two laat niet met zich sollen en wil niet eens met EA rond de tafel gaan zitten. Topman Strauss Zelnick noemt het voorstel van EA een “opportunistische zet om mee te profiteren van het verwachte succes van Grand Theft Auto IV”. Ook de aangeboden twee miljard is voor Zelnick onaanvaardbaar. Het zal voor EA nog wel even duren voordat ze de opeenvolging van nederlagen verteerd heeft.

Maar ook bij het pasgeboren Activision Blizzard is het niet alleen positief nieuws wat de klok slaat. Een aantal aandeelhouders van Activision heeft het bedrijf aangeklaagd omdat ze vinden dat Activision niet het onderste uit de kan heeft gehaald bij de fusie met Vivendi. Het minderheidsbelang dat Activision gekregen heeft in het nieuwe geheel, is voor het groepje onacceptabel. Hoogstwaarschijnlijk veranderd er hierdoor inhoudelijk niets in het bedrijf, en zijn de beursspelers enkel uit op een fikse som geld. Maar geld is belangrijker dan de inhoud, toch?

The future is blu-ray

Analisten wereldwijd zijn het met elkaar eens: Sony’s PS3 zal flink stijgen in verkoop. Deze boost in verkoop zal niet te danken zijn aan een prijsverlaging van de lakzwarte spelconsole, niet aan een revolutionaire game, niet aan plotse golven van koopgekke Japanners. Neen, Sony heeft een veel grotere troef in huis. De opvolger van de dvd is bekend, blu-ray heeft hd-dvd verpletterd.

De PS3 bevat standaard een blu-rayspeler en trekt dus niet alleen gamers maar ook filmliefhebbers aan. Omdat het lange tijd niet duidelijk was welk van de twee schijfjes het laken naar zich toe zou gaan trekken, reageerde de consument afwachtend. Nu dit probleem van de baan is, kan het high definition-tijdperk eindelijk losbarsten.

Minder gelukkig met de uitkomst van deze strijd is Microsoft. Hun Xbox 360 ondersteunt standaard enkel dvd’s, maar al snel lag er een uitbreiding van tweehonderd euro in de rekken om hd-dvd’s via je Xbox 360 af te spelen. Iedereen die op Bill Gates’ marktinstinct vertrouwde komt nu bedrogen uit. De geruchtenmolen komt weer op gang nu ze in een hoekje gedreven zijn. Zo zou Microsoft in de nabije toekomst ook een bluray-uitbreiding voorzien voor de filmminnende Xbox 360-eigenaar.

De meeste filmmaatschappijen waren al op blu-ray overgeschakeld. Enkel Paramount en Universal weigerden het zinkende schip te verlaten. Door het stopzetten van hd-dvd zijn ook zij verplicht met blu-ray in zee te gaan. Het zal nog even duren voordat blu-ray de massa kan overtuigen, maar door het verdwijnen van hd-dvd is dit proces wel in een stroomversnelling geraakt.

Hello Kitty en Apple zien het groots

De wereld van massive multiplayer online role playing games (MMORPG’s) is er een van draakjes, ridders en tovenaars, rollende spierballen en een overdosis testosteron. Maar hier komt verandering in. Hello Kitty Online is in de laatste fase van ontwikkeling en zal vanaf eind 2008 ieders computer kunnen laten spinnen van plezier. Doelgroep zijn bakvissen en puberale twintigers. Uitgever Sanrio Digital is er alvast zeker van dat Hello Kitty Online kan uitgroeien tot een zeemzoete maar duchtige concurrent van marktleider World of Warcraft.

Minstens even ambitieus zijn de plannen van hardwarefabrikant Apple. Het bedrijf van de dorslessende vrucht veroverde de afgelopen jaren stormenderhand de mp3-spelermarkt, en met de komst van de Iphone wordt er een gooi gedaan naar de heerschappij in gsmland. Genoegen neemt Apple hier niet mee, want het ziet er naar uit dat ook de game-industrie er aan mag geloven.

De geruchten dat Apple opnieuw zelf een gameconsole wil maken, zijn sinds vijf februari weer wat hardnekkiger geworden. Toen heeft Apple een aanvraag ingediend bij de USPTO om de activiteiten onder de naam ‘Apple Inc.’ uit te breiden.

Concreet werd de volgende beschrijving aan het merk toegevoegd: "Speelgoed, spellen en speeltjes, te weten: handheld apparaten voor elektronische spellen en videospellen; spelcomputers; elektronische spellen anders dan aan te sluiten op tv-toestellen; LCD-spelcomputers; elektronische educatieve spelcomputers en speelgoed, te weten computerspellen die op batterijen werken."

Het is voorlopig onduidelijk of Apple echt plannen heeft voor een eigen spelconsole, of dat het enkel gaat om juridische bescherming van de merknaam.

Een project in de huidige game-industrie tot een succes te maken zal niet gemakkelijk zijn met de moordende concurrentie van gevestigde waarden Sony, Nintendo en Microsoft. Apple weet dat het met vuur speelt, want in het verleden zijn ze al de mist ingegaan met de Apple PowerCD CD speler, de Pippin spelcomputer en de Apple QuickTake fotocamera.

"Een ramp biedt de gelegenheid zijn moed te tonen", zei de Romeinse wijsgeer Seneca ooit. Ik wens Apple-topman Steve Jobs alvast van harte toe dat hij zijn courage niet zal hoeven te demonsteren.

'Game on'

Een gelijkaardig verhaal als dat van Oudgriekse pechvogel Prometheus is in de jaren ’90 van start gegaan. Toen Prometheus het vuur van de goden stal en dit aan de mensen gaf, werd oppergod Zeus woedend. Als straf werd hij vastgebonden op een berg waar een adelaar zich iedere dag te goed mocht doen aan zijn lever.

De game-industrie mag zich stilaan de gelijke gaan noemen van deze mythische zielenpoot. Elke gelegenheid is goed om games aan de schandpaal te nagelen. Toen Seung-Hui Cho vorig jaar koelbloedig 32 mensen doodschoot op zijn school in Virginia waren gamehaters er als de kippen bij om de schuld op gewelddadige games te schuiven. Leveretende adelaars van dienst waren oude bekende Jack Thompson en tv-psycholoog dr. Phil. Zij twijfelenden er blijkbaar niet aan dat Cho’s zieltje verkocht was aan de gameduivel. Deze opinie werd vlug overgenomen door de media, maar een klaar kijkende redacteur van gaygamer.net bracht de waarheid aan het licht. Hij kwam te weten dat Sueng-Hui Cho al jaren geen games meer had gespeeld.

Het is hoog tijd dat er komaf gemaakt wordt met de negatieve clichés die zo de ronde doen over gaming. Het Vlaams Instituut voor Wetenschappelijk en Technologisch Aspectenonderzoeken (viWTA) kan blijkbaar gedachten lezen, want dat is exact wat zij proberen te bereiken met de studie ‘Game on’. “Het maatschappelijke en politieke debat concentreert zich op de mogelijke negatieve gevolgen van gewelddadige spelletjes. Niemand kijkt of gaming ook positieve effecten heeft”, vertelt onderzoekscoördinator Stef Steyaert.

Volgens de Vlaamse studiegroep zijn voorgaande onderzoeken die beweren dat gamen agressief maakt niet correct. Gewelddadige games hebben geen langdurige negatieve invloed op spelers, zo blijkt. “Spelers blijven na het gamen hoogstens een kwartier geagiteerd. Daarna verdwijnt elk effect”, beweert onderzoeker Stefaan Pleysier. Ook de mythe van de asociale gamenerd die ieder sociaal contact weert, wordt vakkundig de nek omgedraaid. “Spelers ontmoeten elkaar op het internet via online games zoals World of Warcraft, en komen samen op zogenaamde LAN-party’s”, beschrijft Pleysier. “Zo ontstaat een hele nieuwe vorm van sociale netwerken.”

Volgens de onderzoekers halen de positieve aspecten de bovenhand van cyberpesten en virtueel geweld. “Games scherpen de coördinatie aan, bevorderen de talenkennis, en leren jongeren omgaan met het uitvoeren van verschillende taken op hetzelfde moment”, luidt het rooskleurige eindverdict.

Het zal natuurlijk niet lang duren voordat een andere studie deze resultaten verwerpt en videogames weer des duivels veroordeeld worden. Om een juiste mening te vormen in deze wirwar van tegenstrijdige gegevens is het belangrijk om het geheel in een juist perspectief te plaatsen. In 2007 zijn er voor een slordige twaalf miljard euro games en consoles verkocht. Dat getal vertegenwoordigt een enorme blootstelling aan gewelddadige games. Vergelijk dit met het aantal gevallen dat games geweld veroorzaakt hebben, en de doemscenario’s van Jack Thompson en konsoorten klinken plots wel heel lachwekkend.

Guns don't kill people, videogames do

Gamers wereldwijd mogen zich in de handen wrijven, want een van de meest geanticipeerde games van 2008 heeft eindelijk een releasedatum gekregen. Op 29 april wordt Grand Theft Auto IV op ons los gelaten. Boze advocaten en moordende fans krijgen we er gratis bij.

Hoewel de bekendmaking van de release bij miljoenen mensen alvast oprispingen van gamevreugde deed onstaan, kregen anderen een minder positief gevoel bij de komst van de nieuwe GTA. Zo zijn burgemeester Michael Bloomberg van New York en zijn politiecommissaris Richard Kelly niet te spreken over de setting van het spel. De game speelt zich af in de fictieve stad Liberty City, maar in de trailers bleek duidelijk waar de spelwereld op gebaseerd is. Onder meer Brooklyn Bridge, Times Square en het Empire State Building kunnen we binnenkort virtueel onveilig maken.

Het duurt nooit lang voordat beschuldigende vingers naar gewelddadige games zoals GTA wijzen. Het leggen van kromme oorzakelijke verbanden tussen het spelen van schietgrage videogames en het koelbloedig uitmoorden van een halve school lijkt voor sommige advocaten een hobby te worden. Lichtend voorbeeld van dat soort onruststokers is de Amerikaanse advocaat Jack Thompson. Al jaren voert hij met open vizier oorlog met Take Two, uitgever van onder andere de GTA-reeks.

Deze keer schoot de advocaat al in actie lang voordat de game in rekken ligt. In februari 2007, meer dan een jaar voor de release van het spel, schreef hij een brief naar Microsoft topman Bill Gates waarin hij dreigend predikte er alles aan te doen om de verkoop van GTA IV te boycotten. Van een advocaat mag toch wel enige intelligentie verwacht worden. Maar vreemd genoeg heeft de beste man Sony niet benaderd, terwijl de game toch ook echt op de PS3 zal verschijnen.


De makers van GTA staan bekend om de weinig politiek correcte manier waarop ze de maatschappij op de korrel nemen. Inkoppertje voor deel vier is natuurlijk advocaat Jack Thompson. In de eerste missie moet het hoofdpersonage een advocaat uitschakelen die videogames haat. Net voordat de advocaat het fatale schot incasseert, schreeuwt hij nog: "Guns don't kill people, videogames do ". Meneer Thompson voelt zich in zijn kruis getast en heeft voor de zoveelste keer klacht ingediend. Hij eist dat ofwel de missie geschrapt wordt, ofwel alle exemplaren bij de release uit de rekken gehaald moeten worden.

Persoonlijk vind ik dat de heer Thompson een beetje overdrijft in zijn stelling dat gamen agressief maakt. De strafpleiter ziet in iedere gamer een potentiële moordenaar. Maar als hij er in slaagt de game uit de winkels te weren, zal ik met het grootste plezier zijn stelling op hem toepassen.